Tekst door Olly Wilkins - Video´s door Olly Wilkins, Ben Deakin en Iven Ebener
Foto´s door Alejandro Janeta - Trip door 2wheel Epix
Ik wist niet veel over Ecuador voor ik ging. Ik ontdekte dat het in het Spaans 'Evenaar' betekent. Dit gaf al een idee over de locatie. Ik wist ook dat het in Zuid-Amerika lag. Voor de rest had ik geen idee. Onze reis gaf me in sommige opzichten een duidelijker beeld van hoe Ecuador was en liet me in andere opzichten meer in verwarring achter. Als je probeert er een mentaal beeld van op te bouwen als land denk ik dat dit heel moeilijk wordt. Ecuador is niet één ding. Ter vergelijking: het VK kan samengevat worden met één mooi beeld, denk ik. Groene bossen, kleine heuvels. Ons klimaat en ecosysteem varieert wel, maar niet veel. Ecuador daarentegen heeft een van de meest gevarieerde klimaten en ecosystemen op de planeet. Foto's van onze reis zouden uit een ander land kunnen zijn voor elke dag die we er doorbrachten en, zo blijkt, dat geldt ook voor het fietsen!
Iven, Deak ‘de Deakinator’ en ikzelf pakten onze fietsen in en gingen op weg naar de hoofdstad, Quito. Iven en ik kozen ervoor onze JAM Carbons (8. series) mee te nemen en Deak zijn aluminium versie (6. series). 'Ik weet hoe deze tochten zijn' redeneerde hij. 'We gaan met de fietsen rammelend op het dak van een landcruiser door de jungle raggen. Achteraf gezien had hij geen ongelijk!
Na aankomst reden we een middag in het plaatselijke bikepark. Die plek was ongelooflijk. Een goede mix van trails met een korte uplift vormde de perfecte intro-dag. We gebruikten een shuttle maar op een van de transfers merkte Deak op dat hij buiten adem was. We ontdekten dat we feitelijk op 2.800 m hoogte waren. Een heel stuk hoger dan onze hoogste top in het VK! Zoals bleek werd hoogte een thema voor de rest van de reis! Na het fietsen in het bike park gingen we naar de plaatselijke trail spot waar we met de plaatselijke bevolking dirt jumps reden. Onze trail bikes waren verbazend behendig door de dirt jumps en Iven deed zelfs een flip na de landing van zijn verlate vlucht, eerder!
De volgende dag bracht ons naar de hoge woestijn van Ibarra. Terwijl we in het 2wheel epix minibusje reden, merkten we dat het landschap drastisch anders werd dan de heuvels rond Quito. Geleidelijk aan werd alles veel stekeliger. Stoffige rotsen begonnen op te duiken uit de voorheen groene hellingen en de flora en fauna werd verwisseld met cactussen en vetplanten. De woestijn is ruig en het rijden ook. Gigantische steile hellingen werden bedekt met Moto hillclimbs en we baanden ons een weg naar beneden over wilde, natuurlijke lijnen. Agave planten boden de enige herkenningspunten. Ik vind het eng, de woestijn. Toen we allemaal helemaal de weg kwijt waren, wist onze gids gelukkig precies waar we heen moesten.
Iven vond een reusachtige steile helling en ging omhoog hike-a-biken. Toen hij afdaalde kwam de hele helling met hem mee en hij reed zo'n beetje zijn eigen lawine uit!
De volgende dag bracht ons naar het Cotopaxi bikepark. Dit park was ongelofelijk goed gemaakt. Geplaatst aan de voet van de vulkaan Cotopaxi, met onwerkelijk zwarte grond. De trails waren uit de heuvel gehakt en hadden veel sprongen en coole features om mee te spelen. Een enorm contrast met wat we de dag ervoor en de dag erna hadden gedaan, wat dat betreft.
Er was niets cooler dan Deaks de berg af te volgen en bochten te snijden, zonder doel of nut. Er zijn twee goedgekeurde fietsroutes naar beneden op de vulkaan, maar beide zijn voor een groot deel van de afdaling slechts bij benadering gemarkeerd. Dit betekende een aantal snelle bochten en inhaalacties terwijl Deaks, Iven en ikzelf de hele weg naar beneden van positie wisselden. We daalden af vanaf 5000 m en op deze hoogte voel je je vreselijk onfit. Gelukkig wordt er maar heel weinig getrapt, we deden 3 lift-runs op de vulkaan. Een enorme hoeveelheid hoogteverschil in heel weinig tijd!
De laatste locatie was weer zo anders als maar kon. We waren nu op weg naar de jungle. Opnieuw veranderde het landschap drastisch tijdens onze rit. Naarmate de planten minder zuurstofgebrek kregen begonnen ze weer te bloeien. De vegetatie werd dik en levendig. We reden de jungle binnen aan de rand van de Amazone. Terwijl we onze bescherming aantrokken keek ik om me heen. Het leek echt op een scène uit Avatar. Gigantische bergen, helemaal bedekt met dikke groene jungle. Een zee van wolken onder ons. We reden over eindeloze trails die jaren tevoren door de inheemse bevolking waren aangelegd en door de plaatselijke bevolking omgedoopt waren tot mountainbiketrails.
Deze reis was onwerkelijk. We hadden per dag zo'n 3-4000 m hoogteverschil, hebben een half dozijn totaal verschillende landschappen meegemaakt en geweldig terrein bereden, zowel natuurlijk als door de mens aangelegd. Het is echt niet te geloven waar een fiets met 150 mm veerweg je kan brengen. Alle drie gingen we weg met het gevoel dat we nog maar een tipje van de sluier hadden opgelicht van wat fietsen in Ecuador te bieden heeft. Het lijkt erop dat we snel weer terug zijn!
Speciale dank aan 2wheel Epix!
